W dniach 2-3 kwietnia odbywają się Targi Nieruchomości w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie.

Zapraszamy Państwa do odwiedzenia naszego stoiska i zapoznania się z naszą ofertą.

Szczegółowe informacje na temat targów i wystaw, które odbędą się w najliższym czasie w całym kaju znajdziecie Państwo na stronie internetowej:




ZAPRASZAMY!!!

Istnieje wiele definicji konsultingu i jego zastosowania w sytuacjach i problemach dotyczących zarządzania, czyli innymi słowy – definicji konsultingu zarządczego [1]. Fritz Steele definiuje konsulting w następujący sposób: „W moim rozumieniu proces konsultingowy to jakakolwiek forma zapewniania pomocy dotyczącej zawartości, procesu i struktury zadania bądź serii zadań, w przypadku których konsultant nie jest właściwie odpowiedzialny za wykonanie konkretnego zadania, lecz pomaga tym, którzy są obarczeni taką odpowiedzialnością.” [2]. Po odrzuceniu drobnych różnic natury stylistycznej i semantycznej, można wyróżnić dwa podstawowe podejścia do konsultingu.

Podejście pierwsze postrzega konsulting z punktu widzenia szeroko pojętego funkcjonalizmu. Peter Block przedstawia następującą sugestię: „Odgrywasz rolę konsultanta za każdym razem, kiedy próbujesz zmienić bądź poprawić sytuację, ale nie masz bezpośredniej kontroli nad procesem implementacji. Większość ludzi zatrudnionych w przedsiębiorstwach jest tak naprawdę konsultantami, nawet jeśli oficjalnie nie określa się ich w ten sposób.” [3] Powyższe definicje i definicje im podobne podkreślają fakt, iż konsultanci to ludzie, którzy pomagają, umożliwiają pewne rzeczy. Definicje te stwierdzają również, że tego typu pomoc może być zapewniona przez osoby wykonujące różne prace. Dlatego menedżer może także pełnić rolę konsultanta, jeśli zdecyduje się udzielić rady i pomocy innemu menedżerowi lub nawet swoim podwładnym, zamiast dawać im wytyczne i rozkazy.

Podejście drugie postrzega konsulting jako specyficzne usługi profesjonalne i kładzie nacisk na szereg cech, które muszą charakteryzować tego typu usługi. Według Larry’ego Greinera i Roberta Metzgera, „konsulting zarządczy to zakontraktowane usługi doradcze świadczone przedsiębiorstwom przez wykwalifikowane i przeszkolone osoby, które wspierają przedsiębiorstwo klienta w sposób obiektywny i niezależny przy rozpoznaniu problemów zarządczych i ich analizie, które polecają konkretne rozwiązania tych problemów i pomagają, zgodnie z życzeniem klienta, w procesie implementacji tych rozwiązań.” [4] Inni autorzy, stowarzyszenia zawodowe czy instytuty konsultantów zarządczych używają definicji podobnych, mniej lub bardziej szczegółowych.

Naszym zdaniem dwa wyżej opisane podejścia uzupełniają się raczej, niż pozostają ze sobą w konflikcie. Konsulting zarządczy może być postrzegany jako usługi profesjonalne bądź też jako metoda zapewniania doradztwa i praktycznej pomocy. Niewątpliwie konsulting zarządczy rozwinął się jako specyficzny sektor działalności zawodowej i w ten sposób powinien być traktowany. Jednocześnie jednak jest to metoda pomagania przedsiębiorstwom i kierownictwom w procesie poprawy praktyk zarządczych i handlowych oraz działań zarówno indywidualnych, jak i całego przedsiębiorstwa. Metoda ta może być, i jest, stosowana przez wiele kompetentnych osób, których głównym zajęciem nie jest konsulting, ale nauczanie, szkolenie, badania, rozwój systemów, rozwój projektów czy też ocena i techniczne wsparcie krajów rozwijających się itp. Aby ich działania były efektywne, osoby takie muszą zdobyć wiedzę dotyczącą narzędzi i umiejętności potrzebnych w konsultingu, jak również przestrzegać podstawowych behawioralnych zasad profesjonalnego konsultingu.

Literatura:

[1] Niektórzy konsultanci zarządczy wolą nazywać się „konsultantami gospodarczymi” czy też “konsultantami zarządzania i biznesu”, aby podkreślić, że ich firmy są w stanie poradzić sobie z szeroką gamą problemów, które pojawiają się w gospodarce.

[2] F. Steele: Consulting for organizational change (Amherst, Massachusetts Press, 1975), s. 3

[3] P. Block: Flawless consulting: A guide to getting your expertise used (Austin, Texas, Learning Concepts, 1981), ss. V i 2

[4] L. E. Greiner i R. O. Metzger: Consulting to management (Englewood Cliffs, New Jersey, Prentice-Hall, 1983), s. 7.

Konsultingu nie uczą jeszcze na żadnej uczelni świata. Na konsultantów szkolą się ci, którzy już zdobyli wcześniej inny zawód. Konsulting jest ich drugim wyborem – zmianą sposobu życia, zwykle w tzw. wieku średnim. Jedni mają możliwość nauczenia się tego zawodu przy kimś przychylnym, inni uczą się sami. Samonauczanie jest powolne i pełne zasadzek. Nawet jeśli mają silną motywację i są zdeterminowani, bez pomocy zewnętrznej osób doświadczonych może ono zniechęcić, spowodować rezygnację oraz stratę czasu i środków.

Nie wszyscy zajmujący się doradztwem muszą być konsultantami – to fałszywe przeświadczenie. W zespole doradczym obok konsultantów w pełnym tego słowa znaczeniu, niezwykle cenną role odgrywają osoby, które badają, poszukują i analizują w takich dziedzinach jak np. finanse, marketing. To ci, którzy analizują zebrane materiały, dane i fakty, odczytują z nich więcej, aniżeli może uczynić to konsultant po wielu wywiadach. Są to ludzie, bez których doświadczony konsultant nie osiągnie sukcesu.
Projekty zmian czy propozycje rozwiązania problemu coraz bardziej uwzględniają oprócz elementów technicznych – czynniki ludzkie.

Na naszej stronie i zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą.

Informacje na temat naszej firmy już wkrótce pojawią się na naszej stronie.

Szczegółowe informacje dotyczące naszej oferty usług już wkrótce pojawią się na naszej stronie.